Het ongrijpbare verleden

Steeds vaker word ik geconfronteerd met verschillende omstandigheden, die mij doen geloven dat de invloed van het verleden zeer sterk kan zijn. De negatieve ervaringen van het verleden kunnen sommige kinderen Gods belemmeren om in het heden te leven, om de zegeningen van het heden te ontvangen. Ze komen soms in zo een diep dal terecht, dat ze de toekomst niet meer zien zitten. Af en toe worden ze zelfs overrompeld door suïcidale neigingen. Daarbij brengt de pijn in hun ziel vaak ook lichamelijke klachten met zich mee, waardoor ze dieper in de put geraken. Slapeloosheid komt in die gevallen vaak voor en ze hebben weinig of helemaal geen zelfvertrouwen meer.
Het zou te ver gaan om alle oorzaken op te noemen. Ik wil me in deze overdenking slechts bepalen bij enkele veel voorkomende oorzaken, waarvan ik weet dat er mensen in onze gemeente mee zitten.
Het betreft meisjes en vrouwen die meerdere malen misbruikt zijn en daar nooit over hebben durven praten. Het was hun diep weggestopt geheim. Nu de maatschappij er steeds openlijker over praat, kunnen ze er niet langer omheen. In bepaalde culturen zal de familie er zelfs alles aan doen om de zaak binnenshuis te houden, indien het slachtoffer dit ter sprake brengt.
Vergeet niet dat misbruik, ook van jongens, een probleem van  alle tijden is en dat velen daardoor in grote emotionele problemen zijn geraakt.
Verder zijn er meisjes en vrouwen die in hun jeugd geen gelegenheid hebben gehad om kind te zijn, omdat ze reeds vroeg taken van de ouders moesten overnemen. Het gemis aan een jeugd kan in hun latere leven gevolgen hebben.
Tenslotte wil ik de kinderen noemen die ongewenst waren en nooit echte liefde hebben ontvangen.
U begrijpt wel dat ik nog een hele reeks aan oorzaken zou kunnen opnoemen, maar ik wil het vandaag bij bovenstaande feiten laten.
Vaststaat dat er grote mogelijkheden zijn voor de gemeente van Christus. Ik denk dat in vele gevallen alleen het evangelie daadwerkelijk uitkomst kan bieden. Niet zelden hebben hulpverleners van de seculiere wereld opgelucht ademgehaald als ze hoorden dat de slachtoffers een kerk of gemeente bezochten. Een psychiater zei eens aan een patiënte die bij hem om hulp kwam, dat ze maar een geopende Bijbel onder haar kussen moest leggen. We weten echter dat een geopende Bijbel onder een kussen niet helpt. Wat wel helpt is de zalving van de Heilige Geest. Daarom denk ik dat het een goede zaak is, dat de slachtoffers contact opnemen met hun voorganger of een andere betrouwbare pastorale werker. Alleen al het praten over het probleem kan reeds voor opluchting zorgen.
We leven in een tijd, waarin voorgangers zich niet slechts in de prediking van het Woord moeten bekwamen, maar ook moeten weten hoe ze met deze schrijnende gevallen behoren om te gaan. De mensen die de dupe zijn van genoemde of andere soortgelijke problemen, hebben een goede begeleiding en opvang nodig. Onze Here God kan door de Heilige Geest de pijn en druk van herinneringen aan het ongrijpbare verleden wegnemen en de mensen een heerlijke, hoopvolle en liefdevolle toekomst geven. Er is hoop: geef niet op. We zijn overwinnaars, ook van het “ongrijpbare” verleden.