Eigen belang
We leven in een tijdperk, waarin het gezegde: “Ieder voor zich en God voor ons allen”, in praktijk gebracht wordt. De meeste mensen zijn alleen maar met hun eigen zaakjes bezig en hebben weinig aandacht voor het belang van de ander. “Als het mij maar goed gaat, dan zit het goed”, denkt men. De ander komt nauwelijks in aanmerking voor wat aandacht en als dat gebeurt, is het meestal omdat we er als christenen niet altijd onderuit kunnen en ons geweten ons veroordeelt. Of het van harte gaat, is een andere zaak. Men kan doen alsof men luistert en toch bezig zijn met het eigen belang.
Deze manier van handelen is verwerpelijk, temeer daar we elkaar nodig hebben en van elkaar afhankelijk zijn. God heeft geen eilandbewoners geschapen, maar gemeenschapsmensen. We moeten acht geven op elkaar. De Bijbel zegt: “…en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder lette ook op dat van anderen.” (Filippenzen 2:3,4). Daarom zou ons motto moeten zijn: “Zijn belang is mijn belang en mijn belang is zijn belang.”
Gelovigen die op het belang van hun naaste letten, zijn de gemeente tot zegen. Jammer genoeg is dit aantal nog veel te klein. We zien dat er zelfs in de leiding van gemeenten gevochten wordt voor eigen naam en eigen zaak. Bij alles wat ondernomen wordt, ook al worden anderen erbij betrokken, leeft de onderliggende egoïstische gedachte: “Als ik er maar beter van wordt en mijn naam en mijn groep meer bekendheid krijgt, dan ben ik dik tevreden.” Het wordt tijd dat we ons gaan afvragen: “Wat zou de Here Jezus doen?”
Het hele gevecht van eigen belang speelt zich in feite af in de geest van de betrokkene. De Here, maar ook de wereld, ziet de gemeente als één geheel. De Here denkt niet in termen van groepen; bij Hem gaat het om toegewijde mensen, gereinigd en geheiligd door Zijn bloed. De tijd is rijp, dat we elkaar als echte familie gaan beschouwen en niet als concurrenten van elkaar in het winnen van zielen. De tijd is nu, dat we respect voor elkaar gaan hebben en niet op jacht gaan naar gelovigen, die een andere gemeente bezoeken. In geen geval moeten we zeggen of zelfs denken, dat de ene gemeente beter is dan de andere. Het gemak, waarmee mensen zich afscheiden van hun gemeente om een nieuwe groep te beginnen met medeneming van anderen, verbaast mij. Steeds weer wordt de Here voor hun karretje gespannen, maar meer dan ooit klinkt de roep: “Denk niet slechts aan uw eigen belang, maar denk ook aan uw naaste.” Broeder, uw belang is mijn belang; uw verdriet is mijn verdriet; uw blijdschap is mijn blijdschap. “Weest blijde met de blijden, weent met de wenenden. Weest onderling eensgezind, niet zinnende op hoge dingen, maar voegt u in het eenvoudige.” (Romeinen 12:15,16). We dienen een gemeenschappelijk belang! “Maakt dan mijn blijdschap volkomen door eensgezind te zijn, één in liefdebetoon, één van ziel, één in streven, zonder zelfzucht of ijdel eerbejag; doch in ootmoedigheid achte de een de ander uitnemender dan zichzelf;…” (Filippenzen 2:2,3).