Kritiek
Ik zou haast denken dat wij in de eeuw van kritiek leven. Iedere leider, geestelijk of maatschappelijk, krijgt een bombardement van kritiek over zich heen. Een ieder meent wat te moeten vinden en zeggen. Ze menen dat zij het beter weten dan hun leider en grijpen elke fout aan om los te branden. Leiders moeten zich bewapenen tegen deze tongen en beseffen dat wie een leider wil zijn onderhevig zal zijn al veel nutteloze kritiek. Het heeft mij veel moeite gekost om met die liefdeloze, nutteloze kritiek te leren leven, maar goddank, ik kan er nu mee leven en raak niet onder de indruk van mijn criticasters. Ik denk zo: kritiek hoort erbij en zal er altijd zijn. Goddank, zijn er ook mensen die in plaats van te roddelen over de leiders, voor hen bidden. Ik moet bekennen dat in de Maranathakerk heel veel gelovigen van hun leiders houden en hen in ere houden. En wie op een dwaalweg komt, wordt snel terechtgewezen.Kritiek kan in sommige gevallen goed zijn. We spreken dan van opbouwende kritiek. Kritiek dus, die uitgeoefend wordt met de bedoeling de ander te helpen of te corrigeren. Het wordt niet geuit achter de rug van de persoon die bekritiseerd wordt.
Er is echter ook nog een andere soort kritiek, die meestal voortkomt uit een verbitterd, teleurgesteld hart: liefdeloze kritiek. Geen wonder dat David Wilkerson op deze vorm van kritiek zijn prullenmand als antwoord heeft gehad.
Iemand die op alles en nog wat op- en aanmerkingen heeft, kan onmogelijk blij en vrij zijn. Zo iemand is vaak gebonden, heeft meestal een te hoge dunk van zichzelf en denkt dat hij/zij alleen in de hemel komt. Met alles en iedereen zomaar te bekritiseren, komen wij geen stap verder.
Ook het uiten van kritiek achter de rug van een ander om, is ongeestelijk en lafhartig te noemen, aangezien de persoon in kwestie geen enkele kans geboden wordt zich te verdedigen.
Ga maar na: Iemand die steeds afbrekende kritiek heeft op een ander, kan de ander niet liefhebben; die heeft niet de juiste houding ten opzichte van de ander.
Als uw broeder of zuster iets doet of gedaan heeft, dat u niet bevalt, ga dan naar hem of haar toe en bespreek dat onder vier ogen. Misschien zal dan blijken dat juist úw zienswijze verkeerd is.
Of wanneer u merkt, dat iets in de gemeente of groep niet goed gaat, handel dan Bijbels en spreek de zaak uit met een hart vol van liefde. Bid voor elkaar en heb elkaar lief. Indien de Here ons zou bekritiseren om elke fout die we maken, zou er niet veel van ons overblijven. “Wij struikelen allen in velerlei opzicht”, …staat er in Jacobus 3:2. Laten wij trachten elkaar te begrijpen en te ondersteunen; ik bedoel niet dat we de zonde moeten goed praten, maar dat we de zaken, die volgens ons niet goed gaan, met een wederom geboren, liefdevol hart moeten benaderen. Dan zullen wij veel meer bereiken dan wanneer we liefdeloos achter de rug van een ander om praten.
In een verbitterd hart, een hart boordevol kritiek, zal er beslist geen plaats zijn voor de Heilige Geest.
Afbrekende kritiek maakt niet blij, maar breekt elk gevoel van medeleven met de ander af. Zij brengt verbittering en teleurstelling voort.
Maar opbouwende kritiek, vanuit een liefdevol hart, werkt genezend en leert ons de broeders en zusters te begrijpen en te aanvaarden.
Er is echter ook nog een andere soort kritiek, die meestal voortkomt uit een verbitterd, teleurgesteld hart: liefdeloze kritiek. Geen wonder dat David Wilkerson op deze vorm van kritiek zijn prullenmand als antwoord heeft gehad.
Iemand die op alles en nog wat op- en aanmerkingen heeft, kan onmogelijk blij en vrij zijn. Zo iemand is vaak gebonden, heeft meestal een te hoge dunk van zichzelf en denkt dat hij/zij alleen in de hemel komt. Met alles en iedereen zomaar te bekritiseren, komen wij geen stap verder.
Ook het uiten van kritiek achter de rug van een ander om, is ongeestelijk en lafhartig te noemen, aangezien de persoon in kwestie geen enkele kans geboden wordt zich te verdedigen.
Ga maar na: Iemand die steeds afbrekende kritiek heeft op een ander, kan de ander niet liefhebben; die heeft niet de juiste houding ten opzichte van de ander.
Als uw broeder of zuster iets doet of gedaan heeft, dat u niet bevalt, ga dan naar hem of haar toe en bespreek dat onder vier ogen. Misschien zal dan blijken dat juist úw zienswijze verkeerd is.
Of wanneer u merkt, dat iets in de gemeente of groep niet goed gaat, handel dan Bijbels en spreek de zaak uit met een hart vol van liefde. Bid voor elkaar en heb elkaar lief. Indien de Here ons zou bekritiseren om elke fout die we maken, zou er niet veel van ons overblijven. “Wij struikelen allen in velerlei opzicht”, …staat er in Jacobus 3:2. Laten wij trachten elkaar te begrijpen en te ondersteunen; ik bedoel niet dat we de zonde moeten goed praten, maar dat we de zaken, die volgens ons niet goed gaan, met een wederom geboren, liefdevol hart moeten benaderen. Dan zullen wij veel meer bereiken dan wanneer we liefdeloos achter de rug van een ander om praten.
In een verbitterd hart, een hart boordevol kritiek, zal er beslist geen plaats zijn voor de Heilige Geest.
Afbrekende kritiek maakt niet blij, maar breekt elk gevoel van medeleven met de ander af. Zij brengt verbittering en teleurstelling voort.
Maar opbouwende kritiek, vanuit een liefdevol hart, werkt genezend en leert ons de broeders en zusters te begrijpen en te aanvaarden.