Leven na dit leven

De Heer zei tot de bedroefde zusters wier broer, Lazarus, die enkele dagen eerder overleden was, het volgende: “Ik ben de opstanding en het leven; wie in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven.” Ik denk aan deze woorden omdat wij in deze tijd, in deze wereld, vaak geconfronteerd worden met mensen die komen te overlijden.
Vorige week mochten wij een broeder ten grave dragen die op 95 jarige leeftijd kwam te overlijden. Ondanks zijn hoge leeftijd waren wij bedroefd bij de begrafenis. Ook omdat het een broeder was die bij het begin van onze bediening in Amsterdam aan de Sarphatiestraat aanwezig was. Bijna alle andere gelovigen van die tijd hebben wij al ten grave gedragen.
De woorden van de Heer tot die twee zusters, zijn zeer bemoedigend en troostend. Ten eerste maken ze ons ervan bewust dat er leven is na dit leven. Wij blijven dus leven, niet altijd in onze aardse tent, maar in leven blijven wij. Als wij toch blijven leven hoeven wij ons niet te haasten om het andere leven in te gaan. Wij mogen in dit leven bidden en verlangen naar een lang leven in deze woning, onze aardse tent. Het leven is fijn. Trouwens het leven met God op aarde is altijd goed, hoe zwaar de strijd soms kan zijn. Wij hoeven niet vanwege bepaalde omstandigheden te verlangen naar de dood, maar blij zijn dat wij in de Heer zijn en in dit leven mogen genieten van zijn tegenwoordigheid en genade.